23. Eφαρμοσμένο παράλογο… λογικό… πραγματικό…
Όχι όμως φίλε μου Λεωνίδα, ξέρω τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ξέρω πως μάλλον είναι εύκολο ν’ αναπτύξω μία παράλογη θεωρία, ίσως ακόμα και με λογικά επιχειρήματα όπως το τελευταίο και να την τεκμηριώσω.
Να την κάνω κτήμα μου και ουτοπικά, αφελώς να θεωρήσω ότι στη μεταλαμπαδεύω σαν κάτι το απόλυτο, που θα σε κυριεύσει με την δύναμη της πειθούς των λογικών επιχειρημάτων της, που δεν θα μπορείς να της αντισταθείς. Μα όχι δεν είναι έτσι. Όπως επίσης ξέρω ότι είναι εύκολο να κάνω κριτική στεκούμενος έξω από το πεδίο βολής.
Το δύσκολο, υποθέτω είναι κάνω τη παράλογη σκέψη μου εφαρμοσμένο γρανάζι της πραγματικότητας. Να την κάνω να λειτουργήσει επιδέξια, στο μηχανικό κομμάτι του μυαλού σου, ώστε να σε οδηγήσει σε αποτελέσματα, σε κάτι διεξοδικό, απτό και όχι στείρο ουτοπικό που μπερδεύει περισσότερο παρά επιλύει.
Εφαρμοσμένο παράλογο λοιπόν Λεωνίδα, είναι αυτό που προσπαθώ να σου προσφέρω αλλά και να τελειοποιήσω, για να σε κερδίσω. Εφαρμοσμένο παράλογο ενάντια στο καθημερινό λογικό αλλά και πραγματικό, με αφορμή το κενό που εκείνη μου δημιούργησε. Με αφορμή το κενό που μου δημιουργεί η παραδοχή του παράλογου τρέχοντος λογικού που μας περιβάλλει.
Σ αυτή τη τρέλα σε χρήζω συνεπιβάτη και φρονώ πως με τη θέληση σου θα με ακολουθήσεις, γιατί ξέρεις πως κάπου βαθιά μέσα σου υπάρχει ο παράλογος συλλογισμός μου. Γιατί άκουσα τελευταία...και θέλω αν μπορείς και αν γνωρίζεις να το επιβεβαιώσεις, πως τα no name υποδήματα απέκτησαν ισχυρούς συμμάχους.
Άκουσα επίσης ότι δημιούργησαν μία μηχανή παγκόσμιου βεληνεκούς, που με το μάτι των Πλειάδων εστιάζει σε περιοχές, ρουφώντας το οξυγόνο. Και εκεί που το μάτι βολιδοσκοπεί, κατά τις προσταγές τους, δημιουργεί καταστάσεις πανικού στους κατοίκους. Άκουσα πως επιθυμούν «σωφρονιστικές αποικίες» μια δανεισμένη έμπνευση αρκετά τολμηρή για το επίπεδό τους.
Και εμένα αυτός ο παγκόσμιος «εγγραφέας» που τιμωρεί σε τόσο μεγάλες εκτάσεις μ’ ανησυχεί, μα συνάμα επιβεβαιώνει και τη παράλογη λογική του πραγματικού. Ναι είναι αλήθεια Αλέξανδρε, αυτά που έφτασαν στα αυτιά σου μα και αυτά που βλέπεις καθημερινά, μα δε μπορείς να εξηγήσεις.
Το μηχάνημα υπάρχει όντως. Εστιάζει σε περιοχές και μειώνει το οξυγόνο, όπως ήδη ανάφερες. Σ’αυτές τις περιοχές τα πιόνια παραπατούν ζαλισμένα, χαμένα ψάχνοντας απεγνωσμένα για μια κίνηση στο σωστό τετράγωνο ώστε να μη βρεθούν έξω από τη σκακιέρα. Γι’ αυτό λοιπόν, είναι μάλλον δόκιμο να εστιαστούμε στο περιβάλλον μας, στη συστημικότητα των απωλειών μας, στο δάσος και όχι στο δένδρο, πιο απλά.
Ξέρω η Ανδρίανα σου και η δική μου αντίστοιχη «Ανδριάνα» είναι αναπόσπαστο κομμάτι για την αρραγή διαδρομή που επιδιώκουμε και φανταζόμαστε, μα ίσως η πλάνη μας να μην είναι της στιγμής. Που καιρός για τέτοιες ρομαντικές υποθέσεις στην εξίσωση των αριθμών…στην εξίσωση του ορθού ισοσκελισμού. Μα θα σ’ ακολουθήσω πιστά φίλε μου, ακόμα και στη πιο δύσβατη διαδρομή.
Ω! πόσο χαίρομαι γι’ αυτή σου την επιλογή. Αναφώνησε και συνέχισε να ξετυλίγει τον παράλογο λόγο του.
Άκουσα επίσης, μα και διάβασα πως έστησαν κατάρτια στις κεντρικές πλατείες για να διαπομπεύσουν στα πανιά τους, τους όμοιους τους που έκλεψαν οξυγόνο εξαπατώντας το σύστημα. Στο παραλογισμό μου βέβαια κάτι τέτοιο δε μου φαίνεται λογικό, από τη στιγμή που το δικό μας οξυγόνο δεν αυξάνεται, μα αντιθέτως μειώνεται εν τέλει περισσότερο. Μα δε μπορώ δυστυχώς, να το κάνω εφαρμοσμένο παράλογο με κάποιο τρόπο.
Δε μπορώ να το κάνω γρανάζι λειτουργικό που θα υποδείξει μια άλλη επιλογή περισσότερο αποδοτική για τ’ οξυγόνο μας. Εφαρμοσμένο παράλογο ίσως να ήταν εάν «κρέμαγαν» στα κατάρτια το οξυγόνο που μας κλέψαν για να μπορέσουμε ν΄ανασάνουμε καλύτερα. Κάτι τέτοιο μοιάζει λειτουργικό. Μα τότε ποιος ο σκοπός του «εγγραφέα»;
